සූප්පුවා 2

"ඇයි බං අරූ අපිට එන්න කියලා තියෙන්න ?"
ඒ ප්‍රශ්නෙත් එක්ක ඔෆිස් කාමරේට රිංගපු අපිව පිලිගත්තේ කුලතුංග සර්. වෙනදට ඒ පිලිගැනීම් වෙන්නෙ මෙහෙමෙයි
"බෑ අයිසේ තමුසෙලා එක්ක මේක කරන්න...ආයතනයක විනයක් නීතියක් තියනවා"
එතනින් පටන් අරං සර් පේරාදෙණි කැම්පස් එකේ ඉගන ගත්ත කාලේ වෙනකන් කාලීන දර්ම දේශනාවක් අපිට අහන්න වෙනවා. ඒත් එදා තත්වේ වෙනස්
" ගායිස්....ප්ලීස් කම් ඉන් ...."
සම්පූර්ණ යුරෝපීය ඇඳුමින් සර් ගේ මේසේ ඉස්සරහා හයේ හතරේ බොහොම ප්‍රතාපවත් වයස හැත්තෑවක් විතර වෙන මනුස්සයෙක් වාඩිවෙලා හිටිය. අපි , අපේ හචා ඇඳුම්.... බාල හම් සෙරෙප්පු, රැවුල් කොට දුංකොල ගඳ විනිවිඳ යනතාලේ බැල්මක් හෙලාපු මනුස්සයා නැගිටලා
" මම සූප්පුවා ගේ තාත්තා ... අහවලා වෙමි "
කිව්වා. අපි කට ඇරන් හෑ කියා ගෙන බලන් උන්න. මොකද ඔය ලොකු මිනිසුන්ට උදව් කරන්න ගියාම වෙන්නෙ උදව් කරාපු එකාට පොලිසි ගානේ රස්තියාදු වෙන වැඩ බවට අපි අත්දැකලා තිබුනා. ඒත් අපි ඌට අහවල් දෙයක් කලායෑ.... ගෙදරට ගිහින් ඇරලුවා විතරනේ...
මේ ළමයි එදා කරාපු උදව්වට ස්තූතියි කරන්ඩ මං මේ ආවේ.එහෙම කියාපු ඒ තාත්තා අපි එක එකාගේ අත් අරන් හෙලෙව්වා. ජීවිතේට අතට අත දීපු පලවෙනි පාරද කොහෙද.
ඒක සුලු දෙයක්. ඕක මොකද්ද..
අපි යමුද පොඩ්ඩක් පහලට. ඒ මහත්මයා අපිට කිව්වා. ඒ ගිය ගමන අපි දැන ගත්තේ සූප්පුවාගේ පවුල කියන්නෙ එසේ මෙසේ එකක් නෙමෙයි කාලෙක ලංකාවේ වැඩිම ඉඩං අයිතිය තිබ්බ ප්‍රසිද්ධ පවුල් අතලොස්සක් අතරින් එකක් කියලා. ඒ තට්ටුවේ තිබුනේ සූප්පුවාලගේ අපනයන අංශයේ ඔෆීසිය. බෝඩ් ලෑල්ලේ නම දැක්කම අපිට හීක් ගෑවුනා.
විස්වාස කරන්න අපහසු සූප්පුවා ගේ ජීවිතේ විස්වාසෙට ගන්න අමාරු තවත් කතාවක් එලියට ඇඳුනේ එතනදි. දරු ප්‍රසූතියෙදී මියගිය තමන්ගේ එකම දියණියගේ පුතාට අම්මයි තාත්තයි වෙලා තිබුනේ ආච්චියි සීයයි. අදටත් හැම අවුරුද්දකම එක දිනයක සන්ඩේ ඔබ්සර්වර් පත්තරේ පුරා පිටු දෙකක සූප්පුවාගේ අම්මා ගේ අනුස්මරණ දැන්වීම යනවා. "මෙනවිය" කියලා ඒ දැන්වීමේ තියන එකෙන්ම සූප්පුවා ගේ තාත්තා ගැන අදහසක් කියවන ඔබට ගන්න පුලුවන් මං හිතන්නෙ.
පරම්පරාවට නම්බුවට කීර්තියට කැලලක් වෙන නිසා කොලඹ හතේ එක්ටැම්ගෙයක උන්මාද චිත්‍රාවක් වෙච්ච සූප්පුවාගේ අම්මා අධ්මාත්‍රාවෙන් බෙහෙත් පෙති වගයක් බීලා සියදිවි හානි කරගන්න උත්සහා කරලා රෝහල් ගතකරද්දි සූප්පුවා මෙලෝ බලා ඇවිල්ලා තිබුනා
ජීවිතේ හැටි. ඒ කතාව අහන් උන්න අපට තිබුනේ ප්‍රශ්න දෙකයි....
ඇයි මේක අපට කිව්වේ ?
කෝ සූප්පුවා දැන් ?
ඊට දවස් තුනකට කලින් සූප්පුවා එංගලන්තය බලා කටුනායකින් නික්ම ගිහිල්ලා තිබුනේ ස්තීර පදිංචියටමයි. කොන්වෝල් ප්‍රාන්තයේ වතු පිටි ගෙවල් දොරවල් තිබුන නිසා ඒක ප්‍රශ්නයක් උනේ නෑලු. ඒ එක්කම සූප්පුවා ගේ අම්මා නොහොත් කිරි අම්මාත් ගිහින් තිබුනා. අපිට කතා කරපු සීයත් ඊලග සිකුරාදා මව්බිමෙන් නික්මයන බවක් කිව්වා. ඊට පස්සෙ සක්කුවෙන් සුදුපාට කවරයක් ඇදලා අපි දිහාට මේසෙ දිගේ තල්ලු කරපු මේ මනුස්සයා ඒකත් අරන් අපිට දැන් ගියාට කමක් නෑ කිව්වේ , අපි එක්ක කතා කරපු මනුස්සකම යටපත් කරාගෙන රදල මාන්නය ඉස්මතු වෙච්ච නිසා වෙන්න ඕන
ස්තූතියි කරපු ලියුමක් සූප්පුවා ගෙන් සහ රුපියල් දහදාහක චෙක් පතක් කවරේ අස්සෙ තිබුනා.
හරි නම් වෙන්න ඕන යාලුවගේ ස්තූතියි ලියමන හොටු පෙරාගෙන කියවලා අපි චෙක් එක ඉරලා විසි කරන එක. උනේ ඒකෙ අනික් පැත්ත. ලියුම විසි කරලා චෙක් එක අරන් හූ තියාගෙන බැංකුවට දුවපු එක.
එදා රෑ බෝඩිමේ හිටියා පණහක් විතර කොල්ලො. හැම එකාටම කෑම බීම බයිට් මගුල් ගෙයක් වගේ. උසස් තැන්වල යාලු මිත්තරයෝ ඉන්නවා කියන්නෙ මහජන සම්පත ඇඳුනා වගේ. සූප්පුවාගේ සල්ලි වලින් ඌ ගැන එක වචනයක් නොකියා වෙන හැම දෙයක් ගැනම කතා කරද්දි හතරැස් බෝතල් එක එක ඉවර උනා. සමහරු ඉංගිරිස් කතා කලා. ප්‍රංශ කතා කලා... සමහරු නැටුවා.තවත් උන් ඇඬුවා.... ඒ අස්සෙ තව උන් වමනේ කලා.. තව එවුන් පරණ කෙල්ලට කෝල් කලා...කෙල්ලන්ගේ ගෙවල් වල ලෑන්ඩ් ෆෝන් එකට කෝල් අරන් ආතල් ගත්තා ... ඒත් සූප්පුවා ...
කව්ද ඕයි සූප්පුවා කියන්නෙ.... ???
ඒ විදියට ජීවිතේ ගලාගෙන ගියා. රස්සාවල් පටන් ගත්තා... අපි පවුල් පන්සල් උනා. සමහරු ලංකාව දාලා ගියා.... ඉරණම්කාරී හොයාගෙන මාත් එංගලන්තය බලා නැව් නැංගා.
ඒත් ඒ කිසිම දවසක සූප්පුවා ගැන මතක් උනේම නෑ...ඒ ජිවිතේ රෙස්ටුරන්ට් වල කුස්සි අස්සෙ, ෆැක්ටරි වල කක්කුස්සි හෝදද්දී අම්බානකට කට්ට කද්දි එක දවසක අහම්බෙන් වගේ සුපිරි වෙලඳසැලක තිබ්බ මේ වගේ පෝස්ටරයක්
" සියයට සීයක් සුපිරිසිදු සිලෝන් ටී.... අහවල් පවුලේ සාඩම්බර නිෂ්පාදනයක්"
සූප්පුවා ආයෙමත් කරලියට ආවා. ලංකාවේ වගේ නෙමෙයි එංගලන්තයේදී මනුස්සයෙක් ගැන හොයන්න හරිම ලේසි. ඕන කරන්නෙ එහේ තැපැල් කන්තෝරුවක හිතවතෙක් විතරයි... නම ගහපුවම ඉන්න තැන සේරම පුක් ගාලා කොම්පීතරෙන් කියනවා. චෙස්ටර් පෝස්ට් එකේ උන්න හිමාෂි සූප්පුවාගේ විස්තරේ මට හොයලා දෙනවා. මං ඌට කතා කරනවා. හරියටම වසර හතරකට පස්සෙ මම , සුපුනා, සූප්පුවා එකට හම්බෙනවා.
ඇඟ පුරා පච්ච ගහපු , දිවේ ඇහිබැමේ නාස් පොල්ලෙ මුදු දාපු අපි දැකපු සූප්පුවා නෙමෙයි නිකන් පරණ කක්කුසි හෝදන බුරුසුවක් වගේ දිරාපු එකෙක් අපි ඉන්න තැනට ආව.
මේ මොන හාල් කෑදැත්තෙක්ද කියලා හිතුනා .අපි අතරමං වෙලා තිබුනට වඩා දහස් ගුණයක් වැඩියෙන් සූප්පුවා මේලෝකෙ අතරමං වෙලා. වීසා ඉවර වෙච්ච ලංකාවෙන් ගිහින් හිටපු කස්තිරම් සේරම අල්ලපු ගෑනු ලමිස්සියෙක් සූප්පුවාගේ බිරින්දෑ වෙලා. ඒ වෙද්දි උන් දෙන්නම අධික කොකේන් සහ ඇල්කොහොල් භාවිතයට යොමුවෙලා. අපි එක්ක කතා කරද්දිත් හුරුස් හුරුස් ගාල එක දහස් සැරයක් ඌ නාහෙ උඩට අදින්න ඇති. ඒ කොකේන් මත්ද්‍රව්‍ය නාසය තුලින් ඉරීමෙන් ඇතිවන තත්වයක්...අත්වල පච්ච වලට යටින් ඉන්ජෙක්ෂන් කටු පාරවල මහ ගොඩක්....
නුදකින් කාලකන්නි පර බල්ලා.... අපි ජීවිතේ හොයනවා... ජීවිතේ අතේ තියන් උපන්න උඹලා ඒකට පයින් ගහනවා...
අසීමාන්තික මාසික ආදායම නිසාම ඌ නාස්ති වෙන එක ඉක්මන් වෙලා තිබුනා. පැය ගාණක් මුහුද අයිනේ වාඩිවෙලා ඌ ඌට වෙච්ච සංතෑසිය අපි ඉස්සරහා වැමෑරුවා.
සූප්පුවා ගේ අම්මා ගැබිණියක් වෙලා තිබුන නගරයේම ඌ කුඩ්ඩෙක්වෙලා ඉබාගාතේ ඇවිද්දා.... අකාලයේ ඒ අම්මාට ජීවිතෙන් සමුගන්න කටයුතු සලස්වපු , එයාව අනාත කරපු ඒ මනුස්සයා එහෙමත් නැත්නම් සූප්පුවා ගේ තාත්තා , සූප්පුවාගේ ජීවිත කතාව සේරම ඌව හොයාගෙන ගිගින් වමාරලා තිබුනා. හොඳ විදියකට නෙමෙයි... ඌව දරුවෙක් විදියට හදාවඩා ගත්ත ආච්චි සීයගෙයි හිතේ ජන්මාන්තර වෛරයක් ඇතිවන විදියට.
ඒ පලිය ගන්න හිතුවක්කාර වෙච්ච සූප්පුවා නතර උනේ තවත් අහිංසක ජීවිතයක් මේ ලෝකෙට බිහි කරලා නන්නත්තාර කරවලා... කුඩ්ඩෙක් අමු වසලයෙක් විදියට.
සසර වෛරක්කාරයෙක් වෙච්ච සූප්පුවාගේ තාත්තා කියන අසමත්ජාති මනුස්සයා ඒ වෙද්දි සූප්පුවාගේ ව්‍යාපාරික කොටස් වලට අදාල සියලුම ලිපි ලේඛන වලට වැඩ කටයුතු සිද්ද කරලා තමන්ගේ පාලනයට අරන් තිබ්බා. අපි ඌට උදව් කරන්න හැදුවා. ඌව අපි එක්ක එක්කන් යන්න හැදුවා... ඒත් ඌ හිනා වෙලා කිව්වෙ
අයි ඩෝන්ට් හෑව් මච් ටයිම් මචං..... සූනර් ඔර් ලේටර් මාම් විල් කෝල් මී....
(මට වැඩි කාලයක් නෑ බං ... ඉකමනට හරි පහුවෙලා හරි අම්මා මට කතා කරයි)
අපි විසිරිලා ගියා..
එකම වේදිකාවේ දෙපැත්තේ නවත්තපු කෝච්චි දෙකක ... ඌ ලන්ඩන් ගියා... මමයි සුපුනයි චෙස්ටර් වලට ආවා.
ඒ වේගයෙන්ම කාලයත් ගියා. අවස්තා කීපයකදි ඌට කතා කලත් ඌ අපිට මඟහැරුණා..
වසර පහකට පස්සෙ, සූප්පුවා ආයෙත් මට හම්බවෙනවා.
මීගමුවේ මත්ලෝලීන් පුනුරුත්ථාපනය කරන ආයතනයක නේවාසිකයෙක් විදියට. ජීවිතේ ඇත්ත කතාව තේරුම් ගත්තත් උගේ දෛවය ඌට තව අවස්තාවක් නම් දීලා නෑ. ඇවිදින ඇටසැකිල්ලක් වගේ කොටට කපපු කොණ්ඩේ...සුදු ඇඳුම සහ වැහැරුණු සූප්පුවා සහ .... කෙල්ලො පිස්සුවෙන් වහේ පස්සෙන් ගිය සූප්පුවා ගේ වෙනස මට දැනුත් මැවිලා පේනවා.
දරුවන් මැටි පිඬක් බඳුය.... එය නිසියාකාරව නිසි හැඩතල..දරා ගැනීම් සහ අත්දැකීම් ලබාදෙමින් ඇඹීම දෙමාපිය ගුරුවරු වගකීමක් මෙන්ම සමාජයීය යුතුකමකි.... නැතහොත අයාලේ යන කපුටන් සිය කිලුටු තුඩින්... මැටි පිඬ විනාශ කර දමයි.
උඹට සුබ අනාගතයක් සූප්පුවා ....
කුෂාන්
14/02/2019