සූප්පුවා 01

මේ වගේ චරිත අපි අතරේ ඉන්නවද කියලා වෙලාවකට පුදුමත් හිතෙනවා. ඒත් ඇත්තටම එහෙව් චරිත මේ මහපොලවේ අපිට ඇස නොගැටී ජීවත් වෙනවා.
සූප්පුවා කියන්නෙ අපි දාපු නම උනාට මුන්දැගේ අයිඩිං කාඩ් ඒකේ නම රාජසිංහ රජතුමාගෙන් නම්බු තානාන්තර ගත්ත තෝම්බුවක් එක්කයි තියෙන්නෙ. කොටින්ම මේ කියන්නෙ අපතයෙක් නොවුන නමුත් දෙමාපියන් අසීමාන්තික ලෙස දක්වපු සෙනෙහස ආදරය නිසා වසර විසි ගණනින් පසුව දඩොං ගාලා සමාජෙට වැටුන කරුමෙට ජීවිතෙ විනාශ කරගත්ත අහිංසක සුන්දර හදවතක් තිබ්බ මනුස්සයෙක් ගැන.
ලංකාවේ සුපිරිම පැලැන්තියක රටේ නමගිය දෙමාපිය යුවලකගේ එකම දරුවා. උපත්තියෙන්ම සියලු සැප සම්පත් දෝතින් දරාගෙන , කුමාර ජීවිතයක් ගතකරපු එකෙක්.
ඔය සමහරක් ගෙවල් වල පිං බත් කෙලලා පුස් ඌරෝ වගේ පිම්බුන , මනුස්සයෙක් ආවම කාමරේ අස්සෙ ඉන්න, මොනාහරි ඇහුවම රට පණ්ඩිත කමක් දොඩවන, ඇමරිකන් ෆැන්ටසි අස්සෙ ජීවත් වෙන " බබාලා " සහ සූප්පුවා අතර වෙනස අහසට පොලව වගේ. සූප්පුවා බ්‍රයිටා නිව්ටල් ඩයල් එකක්
උදේට තමන්ගේ රියදුරා එක්ක වොල්වෝ කාරෙකකින් එන සූප්පුවා අඳින්නෙම ලකෝස්ට් , ලීවයි ස්ට්‍රවුස් ටී ශර්ට්, කලිසම් නම් වැන් හියුසෙන්, පීටර් එංගලන්ඩ් , අලුත්ම පන්නෙ සපත්තු ,
පිටින් වතුර උගුරක් තරම නොබොන , වාහනේට වෙලා දවල්ට ගෙදරින් ගේන කෑම එක කන , සූප්පුවා ට අපේ බැච් එකේ කෙල්ලො පිස්සු වැටිලා හිටියේ. ඒ තරමට මිනිහා හැන්ඩියා. ඒ වගේම ප්‍රතිරූපය, අපි දිහා වැරදිලාවත් බලන්නෙ නැතු කෙල්ලො සූප්පුවා ට ගුඩ් මෝර්නින්ග් කියන්න පොර කෑවා, ඌ එන ඉස්සරහය එක දාන්න රිංගනවා. මේ විදියට මාස ගාණක් ඌව දැලේ දාගන්ඩ ට්‍රයි කරාපු ලස්සනම කෙල්ලෙක් අන්තිමට ඌට ප්‍රසිද්ධියේ මෙහෙම කිව්වා
" තමුසෙ මහ පොන්නයෙක් ඕයි"
එදයින් පස්සෙ ලෙක්චර් එකට ආවත් ලැබ් එකකට ගියත් මොනවා කලත් සූප්පුවා ඒවා ඉවර උන සැනින් අතුරුදන් උනා.ආයෙත් ඊලග ලෙක්චර් එකට කොහෙන්දෝ ඉදලා මතු උනා. පස්සෙ ආරංචියෙ හැටියට ඌට ලමයි හිනාවෙන නිසා ඒකෙන් බේරගන්න වායුසමනය කරාපු ඔෆිස් කාමරයක් සියලු බඩු මුට්ටු එක්ක කොල්ලුපිටියේ මර්චන්ට් ටවර් එකෙන් කුලියට අරන් තිබුනා.මේ 2007 දී .රුපියල් අසූ දාහක් ද කොහෙද ඒ පොඩි කාමර කෑල්ලට කුලිය.
ඒ විදියට කාලය ගෙවෙද්දි අපි කොල්ලුපිටියේ කඩවල පිලිකන්නෙ ප්ලේන්ටි බිබී දුම් වලලු පාකරද්දි , සූප්පුවා අපේ බයිට් එක උනා. සමහරු කීවේ ඌට මොකක් හරි ලොකු අසනීපයක් ඇති කියලා. සමහරක් කීවේ මහන්තත්ත සල්ලිකාර අමන වේසිගෙ පුතෙක් කියලා, තව උන් කීවේ මහ උන් ඕනවට වඩා ඌ හුරතල් කරලා නිසා ඌට මෙලෝ අලබෝලයක් ගැන තේරුමක් නෑ කියලා.
ඔය කොයි හැටි වෙතත් එක සිකුරාදාවක රෑ අටට අපේ එක්සෑම් එකක් ඉවර වෙලා අපි පහලට බහිද්දී ලොබියෙ ඉඳන් ඉන්න සූප්පුවා මී හරකෙක් වගේ අඬනවා. පොඩි උන් මහ පාරේ අඬන්නෙ අන්න ඒ වගේ.
මොකා උනත් අපේ එකෙක් නිසාම අපි ඌට කිට්ටු කලා. ඌ අපෙන් දුරස් වෙන්න තවත් හේතුවක් තිබ්බා, ඒ ඉංගිරිසි හැකියාව. කොටින්ම සූප්පුවා සුද්දෙක්ට වඩා හොඳට ඉංගිරිස් කතා කලා, සමහර ආචාර්ය වරුත් බයයි ඌ එක්ක කතා කරන්න.
"ඇයි මචං මොකද අවුල?"
"ලීව් මී අලෝන් ප්ලීස් "
" මොකද යකෝ උනේ.... ?"
"ප්ලීස් බී පලයිට්.... තින්ක් ට්වයිස් බිෆොර් යු ස්පීක්"
ඒ ගොන් වහන්සේ ඒ අස්සෙත් ස්ටේටස් ඇන්ඩ් රෝල් නඩත්තු කරනවා. අන්තිමට අපි ඔය කොයි අප්පුහාමිටත් දෙන මව් බස, ගැමි සුවඳ මතක්වෙන බේත් ජුන්ඩක් ඌටත් දුන්නා
" ඈ පර බල්ලො... උබේ ආච්චිට $%&=@=#($((% තොට මොකෙක් හරි ගැහුවද? නැත්නං ගෙදර එකෙක් මැරිලද ගොං කපයා... හොටු පෙරිල්ල නවත්තලා මින්හෙක් වහේ කතා කරපං නැත්නම් තොගේ ඇ% දෙකෙන් උස්සලා පොලවේ ගහන්නේ වේසාවා..."
ඒ බේත ඌටත් වැඩ කලා , අනිත් උන්ට වගේ එක පාරටම නෙමෙයි ටිකක් වෙලා ගිහින් මාත්‍රා පහක් විතර දීලා කුනුහරුප තුන්සීයක් විසි දෙක හමාරක් කියලා ඌව නැගිට්ටවල කම්මුලටත් දෙකක් දුන්නාට පස්සෙ ඌ කතා කරන්න පටන් ගත්තා..
අපි වගේම පියෝ ශිංහල වලින් නම් නෙමෙයි .පොශ් සිංහලෙන්
ඌගේ කතාවට අනුව අම්මයි තාත්තා යි සමුලුවකට විදෙස් ගත වෙලා ලු. ගෙදර යන්න බලං ආවම ඩ්‍රයිවරයා පේන්න හිටියෙ නෑලු. උගේ ෆෝන් එකයි පර්ස් එකයි වාහනේ අස්සෙලු.
"ඉතිං බං ත්‍රීවිල් එකක් නැගලා ගෙදර පලකො.... අහවල් කෙලියටද මෙතන රෙන්න හදන්නෙ...?"
උගේ උත්තරෙ අම්මාපල්ලා අපේ කටවල් ඇරිලා කන් කඩා හැලිලා කලිසම් ගැලවෙලා බිමට වැටුනා
" මං තනියම යන්න දන්නෙ නෑ"
වයස විසි තුනක් වෙච්ච කොලඹ ඉපදිච්ච එකෙක් තනියම ගෙදර යන්න පාර දන්නෙ නෑ කිව්වම.. ඒ මදිවට උපන්තේකය බස් එකක ත්‍රීවීල් එකක ඌ ගිහිල්ලා නෑලු.
"ගෙදර ඇඩ්‍රස් එක දන්නවද....?"
ඒ උත්තරෙන් අපිට සිහිනැතිවෙන්න ආවා.
ඉමර්ජන්සි කොන්ටැක්ට් කාඩ් එක මගෙ වොලට් එකේ. ඒකෙ තිබුනා.
අපේ උන්ට මල පැන්නා
" උබ රීලා පුක හෝදන්න දන්නවද නැත්නම් ඒකටත් වැඩට එකෙක් ඉන්නවද..?"
"මූ මරන්න එපායෑ... නෑ මුගේ මහ උන් මරන්න ඕන මේ වගේ ලොන්ත පැටව් හදනවාට.."
"යකෝ ගල් කාරයෙක්ට අහු උනා නම් තෝ උස්සන් ගිහින් තියාගෙන පලන්නෙ...තූ ගොං වාහේ...."
ඔය අස්සෙ එලියට ගිය එකෙක් මෙහෙම කියං ආවා.
යමල්ල එලියට සික්කො මේක වහන්න හදන්නෙ. තමන් ගේ ගේ තියන ඉසව්ව නොදන්න අමුතුම තාලේ ජීවිතයක් එක්ක අපි පාරට බැස්සා.
දැන් මූට මොකද කරන්නෙ?
ඒ කාලේ ඔය ෆේස්බුක් ගූගල් මැප් අනම් මනම් ලටපට ලංකාවේ ප්‍රචලිත නෑ .ඒමත් නෙමෙයි අපිට ඒවට උපකරණ තිබ්බෙ නෑ. කල්පනා කරද්දි අපේ සමීරට ආවා අයිඩියාවක්
"මූ පොලිසියට ගිගින් දාමු "
"ඒක හරියන්නෙ නෑ බං මේ ගොන්තා ගේ ඇඩ්‍රස් එක හොයා ගන්න විදිය්ක් කල්පනා කරපං"
" ඔන්න ඕකට බම්බු ගහන්න කියල යං බං අපි. ඕකා හෙට උදේ වෙද්දි ගානට හැදිලා තියෙයි."
අපි ඌට එහෙම නොකලේ එක හේතුවක් හින්දා. දවසගානේ ඌ හම්බුනාම උදේට අපි
"ඒ රුපියල් සීයක් දීපං?"
කිසිම දාලා අදිමදි නොකර ඌ ඒක අපිට දුන්නා ඒ විතරක් නෙමෙයි උගෙන් අපිට අබමල් රේණුවක වැරද්දක් වෙලත් නෑ.
අන්තිමේ කාටද කල්පනා වෙච්ච අදහසක් අනුව ඒ වෙනකොටත් ඇඩ්මින් ඔෆිස් එකේ හිටි සර් කෙනෙක්ට කතාව කියලා උගේ පුද්ගලික ලිපිගොනුව අවුස්සල අපි උගේ ඇඩ්‍රස් එක ටෙලිෆෝන් නම්බරේ හොයා ගත්තා. කොල්ලුපිටියේ ඉඳන් ග්‍රීන් පාත් එක පහු කරලා බොරැල්ල පැත්තට යද්දී හම්බෙන පටුමගක තිබ්බ මහා විශාල බංගලාවට එනකන් අපි ඌව එක්කන් ආවේ පයින්.
පුදුම ජීවිත එව්වා. ඒ ගෙදර ගේට්ටුව ඌට ඇරුනට අපිට ඇරුනේ නම් නෑ අඩුම ගානේ ස්තූතියි කියන වචනයක් ඇහුනෙත් නෑ . ඔව් ඔය ලොකු මිනිස්සු ඔහොමයි , උන් පොඩි උන්ව පාගලා රදලයන් වගේ වැජඹෙන එක විතරයි කවදත් උනේ.
අපි එක පාරටම සමාජවාදීන් වෙලා සමානාත්මතාව ඇතිකරන්න විප්ලවයක් කරන්නත් මහා සුවිසල් මන්දිර ගිනිතියලා ඒවගේ හාමුලා නෝනලා කෙල්ලො කොල්ලො සමූහ ගොවිපලවල කම්කරුවන් ලෙස සේවය කරවන්න ප්ලෑන් කරමින් අපේ බෝඩිම් බලා පිටත් උනා.
ඊලඟ සුමානෙම සූප්පුවා ආවේ නෑ . ඌ ආවේ නෑ කියලා අපිට පාං යෑ. ඒත් ඊලග සඳුදා ඇඩ්මින් ඔෆිසියේ කෙනෙක් ඇවිල්ලා අපි හත් දෙනාහේ නම් අඩගහල කුලතුංග සර් ගේ ඔෆිස් එකට එකොලහ හමාර වෙද්දි එන්න කියන් පණිවිඩය දුන්න.
මතු සම්බන්දයි
කුෂාන්
02/13/19